“Ik denk dat ik ook alzheimer heb.”
Stilte.
En daarna: “Ik weet het zeker.”
We zwijgen.
Tiny is dan 56 jaar.
Een zwaar en heftig woord valt zomaar tussen ons in. Het A-woord. Het is nog een steen die valt in het water en snel verdwijnt naar de bodem.

Eerst toont het zich als onweer in de verte, dan als gerommel op zolder. Totdat het gedonder midden in de kamer staat. Dan begint Egbert Rietveld te schrijven. Drie jaar lang. Teksten, gedichten, flarden gedachten, van anderhalf jaar voor de dood tot anderhalf jaar erna. Al schrijvend vindt hij weer grond onder zijn voeten. De woorden die tot hem kwamen waren van een haast mystieke, troostende en helende kracht.

Hamerende stilte
een andere keer
stilte
kloppend, als koorts
tegen mijn slapen
onophoudelijk

de stilte van gemis.

Een prachtige, troostrijke en beeldende bundel.