Op de vlucht voor de V-bommen en de repressie, zijn Staf en Maria van elkaar gescheiden geweest, tijdens de laatste maanden van de tweede wereldoorlog. Na zeventig jaar, zijn meer dan negentig brieven van deze verliefde Antwerpenaren teruggevonden. We lezen in een volkse taal, hoe soms plagend, hun prille relatie groeit in tijden van frustraties, zorgen, onzekerheid en gevaar. Hoe Staf schrijft, terwijl hij de bommen hoort vallen. Hoe ze geduld beoefenen, moed geven en elke brief de hoop uitspreken elkaar spoedig weer te zien. Hoe ze onderschatten hoelang het zal duren, maar geloven in een betere toekomst en alvast plannen maken. Hoe Maria bang wordt bij elke brief die niet komt. En nog banger bij elke brief die wel komt. Hoe desondanks het dagelijks leven voortgaat met opportuniteiten, familiefeesten en nuchtere aanvaarding van de situatie. Hoe ook toen de cinema’s en schouwburgen gesloten waren, terwijl de overheid je brieven controleerde. Hoe ze elkaar leren kennen met hun overeenkomsten en verschillen, terwijl ze hun angsten en verwachtingen uitspreken over de waarde(loosheid) van het leven. Hoe met veerkracht en liefde een relatie groeit die zeventig jaar zal standhouden.