Een bijzonder agressief boekje over een agressieve vrouw. Patricia - ze lijkt wel een beetje gemodelleerd naar de misantropische Patricia Highsmith - is een oudere lesbienne die in de Belgische binnenlanden leeft en over gastronomie schrijft. Al haar contacten leveren haar ergernis op. Of het nu is met Nederlandse journalisten die haar komen interviewen, met haar vrekkige huisbazin, met haar Belgische collega's in de journalistiek, met talentloze gesubsidieerde kunstenaars, met haar vriendenkring van holebi's in Brussel. Patricia maakt zich uiteraard veel vijanden als ze uiteindelijk vermoord in de modder van Haspengouw ligt, zijn er vele verdachten. Naar wie immers heeft ze niet met modder gegooid?

Omdat ze een brutaal wijf is, noemt ze dingen echter wel bij de naam. En dat maakt 'De modder van Haspengouw' een pittig en bij tijden zelfs ronduit grappig boekje. Het hoort zonder enige twijfel thuis bij het moderne genre waarin niet zozeer een geknutselde romanstructuur wordt nagestreefd, maar eerder een individu al z'n verontwaardiging van zich af schreeuwt. 'De modder van Haspengouw' heeft de hedendaagse toon van Michel Houllebecq en Amelie Nothomb. Het is genadeloos.