Juan is een jonge man, zeer bewust van zijn intellect, maar allesbehalve van zijn emoties en integere innerlijke kracht die iedereen bezit. Spijt en boetedoening zijn zelf vervreemdende elementen in zijn persoonlijkheid, in zijn leven. Hij wacht op een trein die maar niet komt, het wachten zorgt voor een diepe kijk in zichzelf, in de zaken die verbindend zijn, die zijn levenskracht belichamen, alsook die van iedereen. Vergeving, (zelf)liefde, kwetsbaarheid en zoveel meer komen voort uit zijn introspectieve beleving, een krachtig instrument dat zijn leven verandert.