De sluier der illusies gaat over de masterthesis van drs. Bastiaans, gebaseerd op de psychologie van Carl Jung & geïnspireerd door Carlos Castaneda's 'De lessen van Don Juan'. Als B. zich begeeft in het bedrijfsleven komt hij al snel terecht in een intercorporale rotte-appel-strategie, doorgaans met kafkavalstrikken. Beheerst door angst, schuld en schaamte vervalt B. steeds meer in kafkaëske -en omineuze toestand. Totdat hij zich beseft dat taal de eigenschap heeft het verstand te betoveren.

Tien jaar na dato op tien maart om tien voor tien, wanneer de klokken van de kerk voor z'n huis te Leiden luiden, ontmaskert drs. Bastiaans deze apofatische dans naar binnen. Met veerkracht beklimt hij hiermee voor 't laatst, ondanks kwetsuur, de allerhoogste klif. Doet z'n ogen dicht, strekt z'n armen wijd omhoog, het gezicht naar boven...

O duiker van Acapulco, vertel ons nog één keer: hoe diep kan water zijn als je zolang hebt gedoken.