Na jaren van onophoudelijke chaos, eindeloze zoektochten naar verloren voorwerpen, en het constant afdwalen van de ene gedachte naar de andere (zelfs tijdens het lezen van de zin die je nu aan het lezen bent), besloot ik dat het hoog tijd werd om mijn ervaringen met A.D.H.D. op papier te zetten.

Niet omdat ik dacht dat mijn verhalen het leven van de lezer op magische wijze zou verbeteren, nee, dat zou te veel eer zijn voor mijn warrige brein.

Maar ik dacht: “Waarom niet een beetje humor gebruiken om door de chaos van het leven te navigeren?”