Bijna tachtig jaar geleden, op 13 mei 1940, stapt koningin Wilhelmina aan boord van de Engelse torpedobootjager H.M.S. Hereward om uit te wijken naar Zeeland, waar dan nog niet wordt gevochten. In plaats daarvan komt ze in Londen terecht – zeer tegen haar zin, zoals blijkt uit het feit dat ze koning George die haar in Waterloo Station komt afhalen, vraagt om een oorlogsschip dat haar terug naar Nederland kan brengen. Wat de oorzaak is dat ze niet in Zeeland terecht komt, is onduidelijk, zoals vrijwel alles wat zich rond deze overtocht heeft afgespeeld. Later zal Wilhelmina in een interview met dr. Loe de Jong spreken van ‘een grote smaad’.
Wat zou er gebeurd zijn als koningin Wilhelmina haar oorspronkelijk plan om naar Zeeland te gaan had kunnen verwezenlijken?
Zeker zou de bevolking zich minder verlaten en stuurloos hebben gevoeld. Vrijwel zeker waren er meer soldaten op hun post gebleven en had de Nederlandse verdediging langer standgehouden. Waarschijnlijk zou na de capitulatie het ondergronds verzet tegen de Duitsers eerder op gang zijn gekomen. Misschien zou het met de Jodenvervolging niet zo’n vaart hebben gelopen.
In Wilhelmina blijft! van Willem Kurstjens verlaat de vorstin haar volk en land niet, maar toont ze de moed die ze graag had willen tonen.