Edith Brugmans reflecteert in Weg van de enkeling over objectieve geestelijke werkelijkheid. Onvermijdelijk stuit de mens op zichzelf als enkeling en toch voert zijn weg verder, naar de werkelijkheid van de geest. Deze werkelijkheid komt aan het licht in sentimenten (stemmingen, pathemen). De werkelijkheid van sentimenten opent het geestelijke, gemeenschappelijke en eenvoudige leven. Hier vindt de enkeling zichzelf als beginnend idealist. De reflectie wordt ontwikkeld aan de hand van filosofische argumenten en persoonlijke ervaringen. Het werk van Iris Murdoch, Peter Strawson en Jean-Paul Sartre speelt daarbij een belangrijke rol.

Edith Brugmans was bijzonder hoogleraar wijsbegeerte in verband met katholieke levensbeschouwing vanwege de Stichting Thomas More aan de Universiteit Leiden. Ook is zij universitair hoofddocent rechtsfilosofie geweest aan de Radboud Universiteit. Ze publiceert over moraalfilosofische onderwerpen met bijzondere aandacht voor de filosofie van Iris Murdoch.