Mark Boninsegna laat In De Hemel voor ongelovigen in zeer persoonlijke bewoordingen zien hoe dicht goed en kwaad bij elkaar liggen. Hij neemt de lezer mee op reis naar zonnige vakantiebestemmingen, ­slaapkamers, voor-malige oorlogsgebieden en social media en wijst erop hoeveel alles met elkaar gemeen heeft.

Er is een Hemel voor iedereen. Dat zou zomaar Rotterdam kunnen zijn.

‘Dichter Mark Boninsegna uit zijn liefde […] in rauwe poëzie.’ – De Volkskrant



Dichters bestaan

op één been kun je niet lopen
dus neem ik nog een nakkie sossa
door mijn rechter neusgat

terwijl ik mijn linker
neusvleugel naar binnenduw
snuif ik de bullet leeg

ik voel me onsterfelijk
ondanks dat ik dat al was

dichters gaan nooit dood
behalve Tim Hofman

zijn rijmelarij en kutgrapjes
zijn geen poëzie
maar zoals een plakplaatje
gratis gekregen bij een pakkie kauwgom

mijn pupillen vlammen
honderduit sterren tellend

in de nacht
zie ik de wereld vergaan
de ruimte leegte gevend
behalve dichtersbestaan