“Hoe ziet mijn familie mij?” vraagt Anna zich af als zelfs de dochters van haar overleden zus haar laten weten dat ze gek is en hulp moet zoeken. “Zou het me helpen minder overrompeld te raken in allerlei situaties als ik die hele geschiedenis van vervreemding eens op een rij zet?” Bij het zien van de voorstelling ‘August Oklahoma’ van Tracy Letts concludeert ze: “Zo waren wij ook. Onze hoogste vorm van intimiteit was de strijd om ons gelijk. We werden geregeerd door wantrouwen.”

Toch is ze een gelukkig mens als ze denkt aan Diana: “Morgen ben je er weer, ik kan haast niet wachten, wil alles van je horen, maar je vooral voelen. Tedere kussen voor je dappere moederlijf.”