Dat het leven voor een Rotterdammer er niet eenvoudiger op is geworden als het gaat om het besef in een wereldhavenstad te wonen, deed deze bundel ontstaan.
Met de nuchterheid Rotterdammers eigen, kijkt de auteur terug op zijn jeugd, toen de haven nog in de stad lag en de vreemde talen gesproken werden door passagierende zeebonken, en niet door studenten uit alle werelhoeken.
Ze zijn welkom, uiteraard, zoals allen die in een havenstad aanspoelen, en ze zullen kennis maken met de Rotterdamse directheid, waarin zelfspot niet ontbreekt.

De auteur heeft herinneringen en observaties gebundeld, met somtijds een meer dan dubbele bodem, want ook dat is Rotterdam: de stad van Erasmus.
Waar spot en ernst op unieke wijze onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn zodat die directheid een kwaliteit genoemd mag worden die zowel gevreesd wordt als geliefd is, bitterzoet met ingehouden glimlach en opgestroopte mouwen.
Want: 'het werrek mot wel een keer klaar komme. Lekko, maatje.'