In 1955 ging ik als achtjarig meisje met mijn ouders, mijn oudere zus, en jonger broertje voor het eerst op vakantie.
Wij woonden destijds in Goes en de bestemming was Kamperland, een klein dorpje aan de kust van Noord-Beveland wat toen nog een eiland was.
Kamperland genoot nog weinig bekendheid maar het prachtige strand met de duinen waar je nog vrij in mocht vertoeven, waar stilte en rust zo kenmerkend waren, zorgden voor een heerlijke ontspannen vakantie! De hele familie ging op de fiets en tot mijn grote vreugde zat er nog een vaartochtje in met de pont van Wolphaartsdijk naar Kortgene.
Met plezier maar ook met weemoed kijk ik terug naar die mooie en soms hilarische maar ongecompliceerde vakanties van weleer. In mijn herinnering was het alle dagen mooi weer!
Wat dat betreft is er niets veranderd.
In Zeeland schijnt altijd de zon!
Joke den Engelsen-Dekker