Erwin Mortier over Lazuur:



‘Het okergele zand, de diepblauwe zee, in Nieuwvliet, Cadzand, hoe oud zal ik geweest zijn, zes of zeven, die dag in de schorren, dat het lazuur van het zwerk in mij viel en ik erin verdronk? Het leek zich te verdichten naar de einder toe, boven de horizontale zee – maar is het wel een herinnering? Hoeveel keren is het moment waarop dat diepe, dichte azuur me voor het allereerst trof door de prisma’s en filters van mijn geheugen gegaan, tot deze herinnering het hier, nog intenser, op mijn netvlies borstelt?



Lazuur is mijn blauwe hoofdkussenboek. Over de inkt van de goden, over de hemelsteen die in de ingewanden van gebergtes knarst. Over mijn moeders ogen de dag voor ze stierf. Over het gebit van een middeleeuwse non, over de diepblauwe beker in Pablo’s handen, de eerste keer dat ik hem zag. Het is mijn mozaïekboek, mijn lapidarium van kiezeltaal, jaloers op de frequenties van de kleur der kleuren.’



Erwin Mortier (1965) maakte furore met zijn debuutroman Marcel (1999) en ontving voor Godenslaap (2008) de AKO Literatuurprijs. Daarnaast publiceerde hij onder meer het literaire meesterstuk Gestameld Liedboek. Moedergetijden (2011), bekroond met de Prix du Meilleur Livre Etranger. Ook als dichter wordt hij geroemd. Voor zijn debuutbundel Vergeten Licht (2000) ontving hij de C.Buddingh’-prijs. Naast romans en poëzie schrijft hij ook essays en toneelteksten. Recent publiceerde hij Glorie en Heerlijkheid.



Lazuur verschijnt in de reeks Kleurboeken van Uitgeverij Oevers: schrijvers over hun favoriete kleur, een kleur waar (jeugd)herinneringen aan kleven, een kleur die tot de verbeelding spreekt.