De dertigjarige verpleegkundige Charlotte wordt justitieel in de kou gezet. Dit leidt tot een onuitputtelijke moederlijke strijd voor de veiligheid van haar zoontje. Jarenlang leeft ze in angst en vecht ze voor gerechtigheid. Wanneer en hoe zal het stoppen?

Ondanks het ondenkbare en de rauwheid van de emoties slaagt ze erin uit te groeien tot een lichtbaken voor vele rusteloze zielen en dankbaar te blijven voor datgene wat wel goed gaat. Het is immers niet de zwaarte van de ballast die een mens breekt, maar de manier waarop je de ballast draagt.

Dit boek is een ode aan de talrijke slachtoffers voor wie het Belgische rechtssysteem zich zou moeten verontschuldigen.