‘Joodse Huizen gaat niet over steen of specie, het gaat niet over deurposten of raamsponningen, niet over dakpannen of dakkapellen; nee, het gaat over mensen, echte mensen van vlees en bloed. Over mensen zoals u en ik.’ ― Kefah Allush bij de presentatie van Joodse Huizen 6.

De belangstelling voor het joodse leven van alledag, dat nagenoeg volledig vernietigde deel van onze samenleving, is groeiende. De serie Joodse Huizen: Verhalen over vooroorlogse bewoners reconstrueert de historie aan de hand van adressen en vormt zo een gestaag groeiend papieren monument voor een verdwenen cultuur.

Ook in dit zevende deel spelen de verhalen verspreid over heel Nederland: Amsterdam natuurlijk, maar ook Apeldoorn, Groningen, Maastricht, Rotterdam, Utrecht en Zwolle zijn het toneel van deze episode in de vaderlandse geschiedenis. Het gaat over een arts in Amsterdam-Zuid en over een psychiater in het Apeldoornsche Bosch, over een zanger en over een voorzanger, over een hoedenmaakster en over een schoenmaker. Over kunstenares Fré Cohen en over een familie van musici. Over een slager, een poelier, een veehandelaar. Over de stichter van een puddingfabriek. Over doorsnee-Nederlanders uit alle lagen van de bevolking.

De media over eerder verschenen delen:

‘Dat is mooi. Dat maakt het warm. Dit is een warm boek.’ ― Hans Goedkoop

‘…bloedstollende familieverhalen aan de hand van huizen waar joden woonden…’ ― Elsbeth Etty, NRC Handelsblad

‘Een boek dat je graag nog eens openslaat en naleest’ ― Misjpoche

‘Ontroerende verhalen over vooroorlogs Joods leven’ ― Ons Amsterdam