De democratie in Nederland kent een lange geschiedenis. Het
jaar 1795 markeert als ‘Eerste jaar van de Bataafse Vrijheid’
het startpunt van een periode waarin onze democratie in
sneltreinvaart tot ontwikkeling kwam. Met de Staatsregeling
van 1798, onze eerste grondwet, werd het fundament gelegd
voor onze democratische rechtsstaat.
Het is tevens het verhaal van een elite ‘handelend in het
algemeen belang’, die na verloop van tijd plaats moest maken
voor groepsvertegenwoordigers uit de hele breedte van de
samenleving. Ingrijpende grondwetswijzigingen zoals in 1848
en 1917 gaven uiting aan de veranderende samenleving waarin
bevolkingsgroepen als vrouwen, orthodox-protestanten,
rooms-katholieken en sociaaldemocraten zich emancipeerden.
De manier waarop Nederland bestuurd wordt veranderde in
deze periode aanzienlijk, en tegelijkertijd ook wie er toegang
hadden tot de macht en hun stem in het stemlokaal konden
laten gelden. De wijze waarop het kiesstelsel de afgelopen
eeuwen is vormgegeven en aangepast, vormt een onlosmakelijk
onderdeel van deze geschiedenis, en is verrassend actueel nu
er weer stemmen opgaan voor een terugkeer van een vorm van
districtenstelsel.
Aan de hand van vele archiefstukken uit de depots van
streekarchief RHC Vecht en Venen beschrijft Wouter van Dijk
de ontwikkeling van onze democratie en de daarbij behorende
grondrechten in de afgelopen tweehonderd jaar. Hierbij wordt
het landelijke beeld geïllustreerd met lokale voorbeelden.