“Met mijn ogen dicht laat ik mijn vingers over de natte ribbels van
het drijfhout glijden. De poreuze zomerdelen van de jaarringen zijn
diep weggesleten, de harde ringen van de winter liggen als de ribbels
van het strand op het hout, ze buigen zich om een grote harde
knoest in het midden, glad en onaangetast. Licht golvende ribbels
van de tijd.”
De man met de hoed, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal, is
een roman over hoop. Het betreft hier de hoop op een beter leven
die Paula ontleent aan een voorspelling op de kermis. Moeilijke
momenten in haar leven houdt ze extreem lang vol omdat haar nu
eenmaal verteld is dat haar leven zwaar zal zijn. Ze heeft zich bij
voorbaat geschikt in haar lot en wacht op een man met een hoed.
Want dan, had de waarzegster gezegd, zou ze het beter krijgen. Dan
zou het goed zijn.