Het oudste verhaal, de waarnemer, is geschreven met als achtergrond de Chinese sterrenkunde tijdens het begin van de oostelijke Han, ongeveer aan het eind van de eerste eeuw. Getracht is zo goed mogelijk de juiste stand van zaken in de genoemde periode weer te geven. Dit geldt zowel voor de feitelijke kennis van het zichtbare heelal als voor het filosofisch gedachtegoed. Toch gaat deze niet op waarheid berustende geschiedenis eerder over wetenschappelijke integriteit dan over de sterrenkunde. Han Ding die gedwongen wordt in het duister te leven neemt waar wat voor anderen nog eeuwen onzichtbaar zal blijven. Bij dit verhaal is een korte toelichting geschreven over de stand van de sterrenkunde in die tijd.
Teleurstelling blijft vaak beter bij dan een succesje, daarom was het misschien toch allemaal begonnen tussen de nog nadruipende slangen die te drogen hingen in de toren van de plaatselijke brandweer. Zo begint het tweede verhaal. Hierin staan twee eenzame torens centraal. Ze zijn eeuwen geleden aan de rand van de oceaan gebouwd en hadden een nu onbegrijpelijk geworden functie. Tijdens een verkeerd aflopende expeditie treedt één toren weer in werking.