Hansje struikelt door het leven, tot ze op een kwaaie dag de overtreffende trap van uitputting afdondert en niet meer op staat. Maar al voelt ze zich nog zo beroerd, ze weigert toe te geven of los te laten. Ze (mantel)zorgt, piekert en blundert stug door. Grenzeloos, mateloos en net zo vaak doelloos, doet ze maar wat en is ze meer tijd kwijt aan het ruimen van puin, dan echt iets voor elkaar te krijgen.
Gelukkig staat ze er in dit verhaal niet alleen voor, en is er naast alle drama, ook een hoop lol en reden tot optimisme.