In 'Pooltochtendromen' neemt vooral de blinde Anselm Bijvoet geen blad voor de mond in zijn brieven aan Harteveld. Hij vertelt hoe hij leeft, en in gedachten reist over de wereld, maar hij zegt ook ongezouten wat hij vindt over Hartevelds stereotiepe ideeën over blindheid. 'Niets' speelt een grote rol in deze novelle. Bijvoet ziet 'niets', maar wat is dat dan?
Dat weten we niet. Niets is iets dat er niet is. Hoe kun je je eigen werkelijkheid kennen en -nog moeilijker- die van de ander? Voor iemand die blind geboren is, is dit een evident probleem, maar voor alle anderen evenzeer.
'Pooltochten dromen' (de titel is ontleend aan een gedicht van Martinus Nijhoff) stelt op scherpzinnige wijze te gemakzuchtige beweringen over de werkelijkheid ter discussie. Maar het is eveneens een meeslepende ode aan de fantasie, en een zoektocht naar wat een geloofwaardig leven is.