Op een mooie zomerochtend maakt Jip volkomen onverwacht een einde aan haar relatie met Melle. Voor Melle komt dit als een donderslag bij heldere hemel. Wanhopig zoekt ze naar antwoorden, vooral bij Jip zelf — maar Jip heeft zich opgesloten in het Wolkershuisje en stort zich manisch op haar kunst.

Vreemd genoeg weet Jip zelf ook niet precies waarom ze de relatie heeft verbroken. In de beslotenheid van het tuinhuisje speelt ze de film van hun liefde terug, vanaf het allereerste moment. Als lezer zijn we getuige van een intense, oprechte, maar broze verliefdheid die zich volgens hun eigen regels ontvouwt, maar gaandeweg patronen krijgt waarin Jip zich steeds minder thuis voelt.

Is het Jip zelf die haar gevoelens niet kan vormen naar wat er van haar in een relatie wordt verwacht? Of zijn het de strenge regels die Melle zichzelf oplegt waardoor ze langzaam maar zeker van elkaar wegdrijven?