Leopold Flam (1912-1995) is een filosoof die het voor elkaar kreeg om een oeuvre bij elkaar te schrijven. Vaak misbegrepen als typische mei ’68 existentialist, de zogenaamde ‘Vlaamse Sartre’, is Flam veeleer een filosoof van alle tijden, omdat hij als geen ander kon denken terwijl hij sprak of schreef. In zijn woorden, gesproken of te boek gesteld, evoceert hij de filosofie in al haar rijke verleden, haar hedendaagse relevantie en haar wijsheid voor de toekomst. Leopold Flam verdient daarom onze volle aandacht. Dit boek biedt een grondig inzicht in zijn leven en werk, beschouwd vanuit uiteenlopende perspectieven, door een amalgaan van auteurs die hem al dan niet persoonlijk gekend hebben: van hoogsteigen getuigenissen van oud-studenten, een unieke poging tot archivering, kritisch-historische essays van collega-filosofen rond verschillende aspecten van het denken van Flam tot een opmerkelijke vertaling van een zijn spraakmakende lezingen op een congres over Nietzsche. Altijd kritisch, altijd vrijdenkend en gericht op het individu maar niettemin met een boodschap voor iedereen die hem (niet) kende, en nog niet kent.

Ecce Philosophus is meer dan een bloemlezing of filosofisch naslagwerk, een boek dat a priori doorleefd is, doorspekt met filosofie zoals filosofie hoort te zijn: een denken dat een vrij denken is. Flam schreef over zowat alles, want hij had over nagenoeg alles een mening en die mening wist hij op een eigenzinnige manier te verwoorden en uiteindelijk in te passen in een oorspronkelijk oeuvre. Of het nu ging over Baruch Spinoza, de kabbala, de erotiek, het libertinisme, het subject en intersubjectivisme, het zelfbewustzijn, de eenzaamheid, de geschiedenis van de filosofie, het Christendom, het Jodendom … het erudiete denken van Flam is een intergenerationele, actuele barometer voor elke tijdsgeest omdat Flam het denken nooit los ziet van een bewust zijn en een vrije existentie. Leopold Flam drukt ongetwijfeld zijn stempel op het leven van elke enkeling maar meer nog op een hele maatschappij.