Hanz Mirck (1970) publiceerde tien dichtbundels en een roman. Zijn debuut Het geluk weet niets van mij werd genomineerd voor de C. Buddingh’ prijs, zijn tweede bundel Wegsleepregeling van kracht werd bekroond met de J.C. Bloemprijs en zijn laatste bundel Sirius werd genomineerd voor de Grote Poëzieprijs. Mirck was stadsdichter van Zutphen en Apeldoorn en schreef jarenlang actualiteitsgedichten voor de VPRO- en EO-radio.

Ik ben de stem van de heerlijkheid van kracht, de kracht van heerlijkheid, ik breek de bomen, ik laat ze huppelen als kalveren, als jonge eenhoorns, alles doet zoals ik het zeg. Ik fluister in braamstuiken, lispel over doorns, ik zucht in het vuur. Op de grote wateren bulder ik over de onzichtbare golven. Ik ben het grote ruisen, het verstaanbare misverstand. Het is niets. Ik ben niets. Niets aan de hand!