De gedichten in Wie niet zijn persoonlijk en werelds en bewegen zich tussen betrokkenheid en onthechting; ze zijn muzikaal en nuchter, en melancholiek zonder in tobberigheid weg te zinken. Wie niet bevat gevarieerde poëzie op een grondtoon van vergankelijkheid. Deze bundel heeft een open oog voor de absurditeiten en de valkuilen van het nieuws, is niet bang voor het raadsel maar blijft tegelijk kraakhelder, vitaal en opvallend concreet.


Maarten Doorman is behalve dichter filosoof en essayist. Zijn laatste boeken zijn Dichtbij en ver weg (2018, essays) en De navel van Daphne (2016, over beeldende kunst en engagement).