Fuad Rifka en zijn Arabische poëzie in De ruïne van de soefi


De in 1930 in Syrië geboren dichter Fuad Rifka studeerde filosofie in Beiroet en promoveerde in Tübingen. Jaren geleden leerde ik zijn gedichten kennen en raakte meteen gefascineerd door zijn pretentieloze, ogenschijnlijk eenvoudige verzen. Later had ik het geluk hem op een internationaal poëziefestival persoonlijk te leren kennen, even eenvoudig en pretentieloos als zijn verzen: in der Beschränkung zeigt sicht erst der Meister, schreef indertijd reeds de beroemdste Duitse dichter.



Arabisch en Westers


In tegenstelling tot de meeste Arabische dichters is Fuad Rifka niet alleen een kenner van de Arabische, maar ook van de Westerse, vooral dan van Duitstalige poëzie. Hij is een van de belangrijkste vernieuwers van de klassieke Arabische poëzie, maar “Westers” is zijn poëzie hoe dan ook niet te noemen, integendeel, op enkele geëngageerde gedichten na is zijn poëtisch werk zeer meditatief wat in de Westerse poëzie, naar mijn bescheiden mening ten onrechte, uiterst zelden voorkomt. Het zijn dan ook de meditatieve, soms mystieke elementen die deze poëzie zo bijzonder en universeel maken.


Taal: Arabisch/Nederlands