Om de verspreiding van het virus COVID-19 te beperken, was het belangrijk om veel thuis te blijven en fysiek afstand van elkaar te nemen. Maar wat was de impact van deze maatregelen op sociaal kwetsbare mensen? Veel ouderen hadden al weinig sociale contacten. In verpleeghuizen mocht er geen bezoek meer komen. Mensen met een verstandelijke beperking of psychiatrische problemen kregen minder zorg aan huis. Daklozen zaten in een precaire situatie, net als jonge kinderen van wie de thuissituatie niet veilig was. Wat deed dat met hen? Wat voor problemen hadden deze mensen, en hoe vonden zij oplossingen? En wat kunnen we van hen leren voor toekomstig beleid?



Dit boek bevat persoonlijke verhalen van sociaal kwetsbare mensen en hun zorgverleners tijdens de eerste coronagolf in Nederland. De verhalen zijn opgetekend door een groep onderzoekers tijdens een van de eerste sociaalwetenschappelijke studies in de crisis. De studie laat de behoefte zien aan een betere balans tussen sociale veiligheid en infectiepreventie in beleid en zorgpraktijk.