Aan alles komt een eind. Ook aan de reeks repercussies uit het Russisch. De laatste bijna tweehonderd meest rijmende poëtische signalen uit een ver en minder ver verleden werden opgevangen en gecodeerd. De vertaler fungeert als omvormer die de vorm intact laat en de inhoud toegankelijk maakt. Een schone taak.

De oudste dichter van deze chronologische gerangschikte honderdvijfenzeventig is van 1620, de jongste van 1908; het jongste opgenomen gedicht van 1680, het jongste van 1980.

Elke dichter heeft een konterfeitsel meegekregen. En een biografietje van telkens exact 100 woorden.

Jan-Paul Hinrichs in de De Parelduiker (2020/3): 'Het zou me verbazen als uitgever en vertaler niet broeden op een gebundeld eindproduct: de ‘Dikke Van der Ent’.'