Hij wist niet meer wat hij voor wie voelde. Voor zijn vriendin, zijn dochter, zijn zoontje, zijn broer, zijn familie. Hij beschreef zijn gevoelsleven aan zijn therapeute als een lijn die je op de hartmonitor ziet als een patiënt na minutenlange reanimatie geen hartslag meer vertoont. Geen hartslag: zo kon je zijn leven ook beschrijven.


Zoran Velleman heeft een goed en succesvol leven, maar er knaagt iets. Om de dreigende vlakheid van zijn gevoelsleven te lijf te gaan besluit hij zijn bejaarde ouders en zijn broer Sebastiaan uit te nodigen voor een korte vakantie naar de Dordogne. Frankrijk, het land van zijn jeugd, van espadrilles, Orangina en blauwe Gauloises, van toen alles nog goed en veelbelovend was. Toch? Onder de oppervlakte van gezelligheid op de camping, flirten met Franse meisjes bij de rivier en eindeloze zomeravonden zat ook het voortdurende gekibbel van zijn ouders, van een zwaarwegend Joods verleden en onuitgesproken verdriet. In de vier dagen die ze samen in de Dordogne doorbrengen maken Zoran en zijn familie een reis langs de plekken uit hun verleden, waarbij oud zeer zich vermengt met nieuwe inzichten en confrontaties onvermijdelijk zijn.